ჟიული შარტავა მუდამ იცოცხლებს და არასოდეს არ მოკვდება, რადგან მამულს შესწირა თავი. სწორედ ჟიულისთანა თავდადებულ ადამიანებზე უთქვამს დიდ ილია ჭავჭავაძეს
"მაშ მამულს თავი შევსწიროთ,
საშველად გამოსახსნელად,
თუ მისთვის დავიხოცებით
ჩვენ ეს გვეყოფა სახელად"
სიკვდილმა იგი აირჩია, მან გემის კაპიტანივით ბოლომდე არ მიატოვა თავისი პოსტი, ჟიული შარტავამ ყველა ცდუნება დაძლია და ჩვეულებრივ მოკვდავთაგან თავისი სულიერი სიმაღლით გამორჩეულს კი სიკვდილი არ უწერია.
ვიჩოქებთ მისი საფლავის წინაშე, ვანთებტ სანთლებს და ლუტჯი იებით ვმოავთ წმინდანების სასუფეველს. ნათელი დაადგეს ჟიულის ხსოვნას. მისი სული ჩვენს გარშემო ტრიალებს მუდამ,რომელიც გვაფხიზლებს და გვაფრთხილებს "გვახსოვდეს აფხაზეთი" სამეგრელო, რომელსაც ჟერ კიდევ სტკივა...."ვოი ნანა".
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
დაანებეთ თავი ამ საცოდავ blogspot.com -ს ესეთი ჰოსტები -ღა აკლდა :( არ უნდა იყოს ესე უფასო..
ОтветитьУдалить.,..
როდესაც ლექსი თეთრად იწერება ანუ რითმის გარეშე თითოეული ხაზი არ უნდა იყოს გრძელი და შინაარსობრივად დატვირთული ისე რომ შემდეგ ხაზზე გადასვლისას ბუნდოვნების ვაკუუმი დატოვოს..
მოსაწყენია ერთფეროვანი თემატიკა,ფიზიკა ხომ იდეალურად ანვითარებს გონებას.. რჩევად ნუ მიიღებთ უფრო კრიტიკაა ,ჯანსაღი კრიტიკა ქართულის მასწავლებლის სტანდარტულ რჩევებს გაცილებით სჯობს..
<< არშემდგარი გზაში მწერალი >>