ხაშურის მე-7 სკოლის პირველი ჯგუფი:
ხელმძ.პედაგოგი: მაყვალა ტალახაძე
ჯგუფის წევრები: მე-9 კლასის მოსწავლეები: 1.თამარ ბერაია
2.დავით ბერაია
3.გიგა გრიგალაშვილი
4.ბორია ბანცაძე
5.ვაკო კაპანაძე
6.ქეთი გოგალაძე
7.ლუკა ნემსაძე
8.გიორგი ხარშილაძე
9.მარიამ აბელიანი
10.თაკო ბარბაქაძე
11.თეონა გელაშვილი
12.ლევან თათარაშვილი
13.მარი გონგაძე
ომმა უამრავი ტკივილი, ცრემლი, დარდი, დამსხვრეული ოცნება მოიტანა და თან მრავალი სიცოცხლე და მიღწეული მიზანიგაიყოლა.
სამშობლო ეძახდათ და ბიჭები მიდიოდნენ...
ისინი წაგებული ... ომის მოსაგებად მიდიოდნენ...
ისინი უყოყმანოდ თმობდნენ ყველაზე ძვირფასს–სიცოცხლეს...
მათ უკან მათი შვილები იდგნენ...
მათ უკან ჩვენ ვიდექით...
მათ ყკან სამშობლო იდგა.
და ისინიჩ მიდიოდნენ... მათ ტკიოდათ, იქნებ ეშინოდათ კიდეც, მაგრამ, ყველაფრის მიუხედავად, იბრძოდნენ, იბრძოდნენ და გმირულად იღუპებოდნენ.
" მაშ რისთვის მინდა სიცოცხლე,
სული რათა მჩხავ პირშია,
თუ კი არ გამოვადგები
სამშობლოს გასაჭირშია ?!"
суббота, 11 апреля 2009 г.
გმირები არ კვდებიან
ჟიული შარტავა მუდამ იცოცხლებს და არასოდეს არ მოკვდება, რადგან მამულს შესწირა თავი. სწორედ ჟიულისთანა თავდადებულ ადამიანებზე უთქვამს დიდ ილია ჭავჭავაძეს
"მაშ მამულს თავი შევსწიროთ,
საშველად გამოსახსნელად,
თუ მისთვის დავიხოცებით
ჩვენ ეს გვეყოფა სახელად"
სიკვდილმა იგი აირჩია, მან გემის კაპიტანივით ბოლომდე არ მიატოვა თავისი პოსტი, ჟიული შარტავამ ყველა ცდუნება დაძლია და ჩვეულებრივ მოკვდავთაგან თავისი სულიერი სიმაღლით გამორჩეულს კი სიკვდილი არ უწერია.
ვიჩოქებთ მისი საფლავის წინაშე, ვანთებტ სანთლებს და ლუტჯი იებით ვმოავთ წმინდანების სასუფეველს. ნათელი დაადგეს ჟიულის ხსოვნას. მისი სული ჩვენს გარშემო ტრიალებს მუდამ,რომელიც გვაფხიზლებს და გვაფრთხილებს "გვახსოვდეს აფხაზეთი" სამეგრელო, რომელსაც ჟერ კიდევ სტკივა...."ვოი ნანა".
"მაშ მამულს თავი შევსწიროთ,
საშველად გამოსახსნელად,
თუ მისთვის დავიხოცებით
ჩვენ ეს გვეყოფა სახელად"
სიკვდილმა იგი აირჩია, მან გემის კაპიტანივით ბოლომდე არ მიატოვა თავისი პოსტი, ჟიული შარტავამ ყველა ცდუნება დაძლია და ჩვეულებრივ მოკვდავთაგან თავისი სულიერი სიმაღლით გამორჩეულს კი სიკვდილი არ უწერია.
ვიჩოქებთ მისი საფლავის წინაშე, ვანთებტ სანთლებს და ლუტჯი იებით ვმოავთ წმინდანების სასუფეველს. ნათელი დაადგეს ჟიულის ხსოვნას. მისი სული ჩვენს გარშემო ტრიალებს მუდამ,რომელიც გვაფხიზლებს და გვაფრთხილებს "გვახსოვდეს აფხაზეთი" სამეგრელო, რომელსაც ჟერ კიდევ სტკივა...."ვოი ნანა".
четверг, 2 апреля 2009 г.
ისინი იბრძოდნენ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობისათვის
მალხაზ ლაცაბიძე– 1989 წელს დაამთავრა ხაშურის მე–7 საჯარო სკოლა ( ყოფილი რკინიგზის მე–4 საჯარო სკოლა) 1992 წელს გაიწვიეს სამხედრო სავალდებულო სამსახურში. იბრძოდა აფხაზეთის ომში, მისი ასავალ–დასავალი დღემდე გაურკვეველია.
ალექსი ქორთიაშვილი– ხშურის მე–7 საჯარო სკოლის კურსდამთავრებული (ყოფილი რკინიგძის ნმე–4 სკოლა) გაწვეული იქნა სამხედრო სავალდებულო სამსახურში, მსახურობდა 2054–ის ავტობატალიონში. პირველი დღეებიდანვე მონაწილეობდა სამაჩაბლოსა და აფხაზეთშიმიმდინარე საომარ მოქმედებებში. სამხედრო მოკვლევაში წერია: 1993 წელს 18 ივნისიდან ა.ქორთიაშვილი იმყოფებოდა ოჩამჩირის რაიონის სოფელ ძველ კინდში. 2 ივლისს ის ვაჟკაცურად იგერიებდა მოწინააღმდეგის შეტევას.მან ტყვედ ჩავარდნას გმირული სიკვდილი ამჯობინა, პირნათლად მიხადა სამშობლოს წინაშე ვალი.
ალექსი ქორთიაშვილი– ხშურის მე–7 საჯარო სკოლის კურსდამთავრებული (ყოფილი რკინიგძის ნმე–4 სკოლა) გაწვეული იქნა სამხედრო სავალდებულო სამსახურში, მსახურობდა 2054–ის ავტობატალიონში. პირველი დღეებიდანვე მონაწილეობდა სამაჩაბლოსა და აფხაზეთშიმიმდინარე საომარ მოქმედებებში. სამხედრო მოკვლევაში წერია: 1993 წელს 18 ივნისიდან ა.ქორთიაშვილი იმყოფებოდა ოჩამჩირის რაიონის სოფელ ძველ კინდში. 2 ივლისს ის ვაჟკაცურად იგერიებდა მოწინააღმდეგის შეტევას.მან ტყვედ ჩავარდნას გმირული სიკვდილი ამჯობინა, პირნათლად მიხადა სამშობლოს წინაშე ვალი.
понедельник, 30 марта 2009 г.
ომის მონაწილე თანამოქალაქეების მონათხრობი
–ხაშურელი რეზერვისტებიც ჩავებით უსამართლო ომში. 2008 წლის 7 აგვისტოს საღამოს 3 საათზე წაგვიყვანეს ცხინვალის რაიონის სოფელ ღრომში,სადაც 3 დღე ვიცავდით მშვიდობიან მოსახლეობას. საკმარისი გვქონდა საკვები, იარაღი. ქარული ჯარის ნაწილები ბრძოლით წინ და წინ მიიწევდნენ, მამაცურად იბრძოდნენ და მტერს მუსრს ავლებდნენ, მაგრამ ბრძოლაში აგრესორმა რუსეთმა საჰაერო ძალები ჩართო და დაბომბვა დაიწყო საქართველოს ტერიტირიებისა, არც მოსახლეობას ინდობდა, იძულებული გავხდით უკან დაგვეხია. სოფელი ღრომი დაბომბვის შედეგად მიწასთ გასწორდა.ბევრი ჩვენთაგანი გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე.
411–ე ბატალიონის მე–3 ასეულის მე–3 ოცეულის რეზერვისტი
გიორგი კანთელაშვილი
ხაშურის მე–7 სკოლის კურსდამთავრებული
( საუბარი ჩაიწერეს ხაშურის მე–7 სკოლის მოსწავლეებმა)
ეკოლოგიური კატასტროფა
აგრესორმა არც ტყე–პარკები დაინდო. მისმა აგრესიამ იქამდე მიაღწია, რომ ეკოლოგიური საფრთხე შეუქმნა ტყეს, ცხოველებს და აქედან გამომდინარე ადამიანთა ჯანმრთელობასაც. ქვეყანას მილიონობით ზარალი მიაყენა, ათეული წლებიც კი არ არის საკმარისი ტყის მასივის აღდგენისათვის, მიწამ დიდი ეროზია განიცადა.
ომის ადამიანური ტრაგედიები
"ბავშვი დვკარგე, მაგრამ
ყველაზე მეტად ომის შედეგის
წარმოდგენა მზარავს "
მოგვითხრობს მანანა–სოფ. ქურთიდან
––როცა გამოვრბოდით, ჩვენს მიცვალებულ მეზობლებსა და ქართველ ჯარისკაცებს დამმარხავიც კი არავინ ჰყავდათ. ჩვენს სოფელში სახლების 80% დანგრეულია, არადა ქურთა წინა ომის დროს ჭრილობებს იშუშებდა.
ისეთი მსხმოიარე ბაღები დავთოვეთ, რუსის ჯარს სუსსათით მომარაგება აღარ დასჭირდებათ, როგორ მიტირის გული 1991 წელს სახლ–კარი ახალი წლის დღეს მიგვატოვებინეს. რუსებს სავსე სახლები დავუტოვეთ. ახლაც მოსავლით დატვირთული ბაღებიდან გამოვიქეცი.
მზაო–ცხინვალიდან: –არსად წასვლას ვაპირებდით, მაგრამ ინტენსიური დაბომბვა დაიწყო და ამ საშინელებას ვინ გაუძლებდა?
ხაშურის მე–7 სკოლის მე–9კლასის მოსწავლე
თამარ ბერაია
–ხაშურელი რეზერვისტებიც ჩავებით უსამართლო ომში. 2008 წლის 7 აგვისტოს საღამოს 3 საათზე წაგვიყვანეს ცხინვალის რაიონის სოფელ ღრომში,სადაც 3 დღე ვიცავდით მშვიდობიან მოსახლეობას. საკმარისი გვქონდა საკვები, იარაღი. ქარული ჯარის ნაწილები ბრძოლით წინ და წინ მიიწევდნენ, მამაცურად იბრძოდნენ და მტერს მუსრს ავლებდნენ, მაგრამ ბრძოლაში აგრესორმა რუსეთმა საჰაერო ძალები ჩართო და დაბომბვა დაიწყო საქართველოს ტერიტირიებისა, არც მოსახლეობას ინდობდა, იძულებული გავხდით უკან დაგვეხია. სოფელი ღრომი დაბომბვის შედეგად მიწასთ გასწორდა.ბევრი ჩვენთაგანი გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე.
411–ე ბატალიონის მე–3 ასეულის მე–3 ოცეულის რეზერვისტი
გიორგი კანთელაშვილი
ხაშურის მე–7 სკოლის კურსდამთავრებული
( საუბარი ჩაიწერეს ხაშურის მე–7 სკოლის მოსწავლეებმა)
ეკოლოგიური კატასტროფა
აგრესორმა არც ტყე–პარკები დაინდო. მისმა აგრესიამ იქამდე მიაღწია, რომ ეკოლოგიური საფრთხე შეუქმნა ტყეს, ცხოველებს და აქედან გამომდინარე ადამიანთა ჯანმრთელობასაც. ქვეყანას მილიონობით ზარალი მიაყენა, ათეული წლებიც კი არ არის საკმარისი ტყის მასივის აღდგენისათვის, მიწამ დიდი ეროზია განიცადა.
ომის ადამიანური ტრაგედიები
"ბავშვი დვკარგე, მაგრამ
ყველაზე მეტად ომის შედეგის
წარმოდგენა მზარავს "
მოგვითხრობს მანანა–სოფ. ქურთიდან
––როცა გამოვრბოდით, ჩვენს მიცვალებულ მეზობლებსა და ქართველ ჯარისკაცებს დამმარხავიც კი არავინ ჰყავდათ. ჩვენს სოფელში სახლების 80% დანგრეულია, არადა ქურთა წინა ომის დროს ჭრილობებს იშუშებდა.
ისეთი მსხმოიარე ბაღები დავთოვეთ, რუსის ჯარს სუსსათით მომარაგება აღარ დასჭირდებათ, როგორ მიტირის გული 1991 წელს სახლ–კარი ახალი წლის დღეს მიგვატოვებინეს. რუსებს სავსე სახლები დავუტოვეთ. ახლაც მოსავლით დატვირთული ბაღებიდან გამოვიქეცი.
მზაო–ცხინვალიდან: –არსად წასვლას ვაპირებდით, მაგრამ ინტენსიური დაბომბვა დაიწყო და ამ საშინელებას ვინ გაუძლებდა?
ხაშურის მე–7 სკოლის მე–9კლასის მოსწავლე
თამარ ბერაია
понедельник, 29 декабря 2008 г.
ომი და რელიგია
ომი და რელიგია
მსოფლიოში არსებობს სხვადასხვა მიმდინარეობის რელიგიები. მათ შორის არის მუდმივი რელიგიური ომები, დაპირისპირება სხვადასხვა აღმსარებლობის ადამიანების ჯგუფებს შორის.არაერთი მაგალითი ვიცით იმისა,რომ მომხდარა რელიგიური ომი. მაგალითად: ისრაელსა და პალესტინას შორის, როდესაც მაჰაჯირებმა, ამ მიმდინარეობის აღმსარებლებმა, ისრაელში არსებული ქრისტიანული ეკლესიები დაანგრიეს, რელიგიური ლიტერატურა შუა ქალაქში კოცონზე დაწვეს და მათ შორის დღესაც მიმდინარეობს ასეთი ბრძოლა.არცერთი რელიგია არ კარნახობს ადამიანებს კაცთაკვლას და მით უმეტეს თვითმკვლელობას. მიუხედავად ამისა, გვხვდება სხვადასხვა რელიგიური სექტები,ჯგუფები,რომლებსაც თავიანთი რელიგიური კაზუსები აქვთ ჩამოყალიბებული, ხოცავენ ადამიანებს და საკუთარ თავსაც იკლავენ (ე.წ. "კამიკაძეები"). ქრისტიანული თვალსაზრისით, მცნება არა კაც ჰკლა, არ ვრცელდება ნებისმიერ შემთხვევაზე. ამ მცნებით აკრძალულია მხოლოდ ერთი ადამიანის მიერ საკუთარი გადაწყვეტილებისა და თვითნებობის საფუძველზე პირადი ანგარიშსწორება. ქრისტიანობა უდავოდ უარყოფს ომს, რადგან ომი თავისთავად ბოროტება და სამწუხარო მოვლენაა, რომელიც ეწინააღმდეგება ქრისტიანულ ზნეობას.მაგრამ ცხოვრება ბრძოლაა, ბრძოლა მძაფრი და ულმობელი , რომელშიც ადამიანის, ერის ხასიათი, მისი შემეცნება, მისი ძალა ყალიბდება. ამ მუდმივმა ბრძოლამ გააძლიერა ჩვენი ხალხი სულიერად და ფიზიკურად. ჩვენ ახლა გვიკვირს, როგორ შეძლო ქართველობამ ამდენი უთანასწორო ბრძოლის გადატანა. ძალა ხალხისა და ეკლესიის ერთიანობაში იყო.ერი თუ ბერი ერთი სულით იყო განმსჭვალული – ღრმა რწმენით სიმართლის დამარჯვებისა.მართმადიდებლური რელიგია ყოველთვის ძალას მატებდა ქართველ ხალხს, ხალხს რომელიც ეძებდა მარადიულ ჭეშმარიტებას და წუხდა, როცა ვერ პოულობდა მას.ხალხის ძალა მდგომარეობს მის სულიერ სიდიადეში: მონასტრები, ტაძრები არა მხოლოდ თავიანთ პირდაპირ დანიშნულებას ასრულებდენ, არამედ – აკადემიები, სამეცნიერო და კულტურული ცენტრები იყვნენ. ეს იყო ზეიმი სულისა, ზეიმი მარადიული სიმართლისა.სწორად ამ სიმართლეს მივყავართ დღეს წინ და გვეძახის არა მარტო ჩვენ არამედ ყველას: "ნათელი ქრისტესი გაგვანათლებს ყოველთა".
ხაშურის მე–7 სკოლის მე–9 კლასის მოსწავლე
მარიამ აბელიანი
მსოფლიოში არსებობს სხვადასხვა მიმდინარეობის რელიგიები. მათ შორის არის მუდმივი რელიგიური ომები, დაპირისპირება სხვადასხვა აღმსარებლობის ადამიანების ჯგუფებს შორის.არაერთი მაგალითი ვიცით იმისა,რომ მომხდარა რელიგიური ომი. მაგალითად: ისრაელსა და პალესტინას შორის, როდესაც მაჰაჯირებმა, ამ მიმდინარეობის აღმსარებლებმა, ისრაელში არსებული ქრისტიანული ეკლესიები დაანგრიეს, რელიგიური ლიტერატურა შუა ქალაქში კოცონზე დაწვეს და მათ შორის დღესაც მიმდინარეობს ასეთი ბრძოლა.არცერთი რელიგია არ კარნახობს ადამიანებს კაცთაკვლას და მით უმეტეს თვითმკვლელობას. მიუხედავად ამისა, გვხვდება სხვადასხვა რელიგიური სექტები,ჯგუფები,რომლებსაც თავიანთი რელიგიური კაზუსები აქვთ ჩამოყალიბებული, ხოცავენ ადამიანებს და საკუთარ თავსაც იკლავენ (ე.წ. "კამიკაძეები"). ქრისტიანული თვალსაზრისით, მცნება არა კაც ჰკლა, არ ვრცელდება ნებისმიერ შემთხვევაზე. ამ მცნებით აკრძალულია მხოლოდ ერთი ადამიანის მიერ საკუთარი გადაწყვეტილებისა და თვითნებობის საფუძველზე პირადი ანგარიშსწორება. ქრისტიანობა უდავოდ უარყოფს ომს, რადგან ომი თავისთავად ბოროტება და სამწუხარო მოვლენაა, რომელიც ეწინააღმდეგება ქრისტიანულ ზნეობას.მაგრამ ცხოვრება ბრძოლაა, ბრძოლა მძაფრი და ულმობელი , რომელშიც ადამიანის, ერის ხასიათი, მისი შემეცნება, მისი ძალა ყალიბდება. ამ მუდმივმა ბრძოლამ გააძლიერა ჩვენი ხალხი სულიერად და ფიზიკურად. ჩვენ ახლა გვიკვირს, როგორ შეძლო ქართველობამ ამდენი უთანასწორო ბრძოლის გადატანა. ძალა ხალხისა და ეკლესიის ერთიანობაში იყო.ერი თუ ბერი ერთი სულით იყო განმსჭვალული – ღრმა რწმენით სიმართლის დამარჯვებისა.მართმადიდებლური რელიგია ყოველთვის ძალას მატებდა ქართველ ხალხს, ხალხს რომელიც ეძებდა მარადიულ ჭეშმარიტებას და წუხდა, როცა ვერ პოულობდა მას.ხალხის ძალა მდგომარეობს მის სულიერ სიდიადეში: მონასტრები, ტაძრები არა მხოლოდ თავიანთ პირდაპირ დანიშნულებას ასრულებდენ, არამედ – აკადემიები, სამეცნიერო და კულტურული ცენტრები იყვნენ. ეს იყო ზეიმი სულისა, ზეიმი მარადიული სიმართლისა.სწორად ამ სიმართლეს მივყავართ დღეს წინ და გვეძახის არა მარტო ჩვენ არამედ ყველას: "ნათელი ქრისტესი გაგვანათლებს ყოველთა".
ხაშურის მე–7 სკოლის მე–9 კლასის მოსწავლე
მარიამ აბელიანი
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
